نویسندگان:
بهزاد شمس1 ، الهام چارقچیان2 ، زهره زاده احمد3 ، محبوبه عبدالهی4 ، سیده بلین توکلی ثانی5 .1دانشگاه اصفهان
2استادیار، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران
3گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
4گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
5استادیار، گروه آموزش بهداشت و ارتقای س لامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران
چکیده فارسی: مقدمه: با توجه به اینکه میزان باروری در ایران طی سه دهه اخیر رو به کاهش بوده است، در این مطالعه به بررسی گرایش بهفرزندآوری که اصطلاحی است که درخصوص علاقه به داشتن فرزند مطرح می شود، می پردازیم.هدف: این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با گرایش به فرزندآوری در زنان شهرستان تربت حیدریه در سال ۱۳۹۷ انجام شده است.مواد و روشها: ۲۶۹ نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان تربت حیدریه در سال ۱۳۹۷ در مطالعهای مقطعی به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه بود که شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه گرایشبه فرزندآوری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آنالیز آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطیدر نرم افزار SPSS۲۳.۰ انجام گردید.یافته ها: در پژوهش حاضر میانگین نمره گرایش به فرزندآوری ۶.۹ ± ۴۶.۰۹ بود. متغیرهای سن، تعداد فرزند و سطح تحصیلاتهمسر از عوامل مرتبط با گرایش به فرزندآوری بودند. ارتباط مثبت و معنی داری بین گرایش به فرزندآوری و سطح تحصیلات همسردر این مطالعه وجود داشت. با افزایش یک سال به سن، متوسط نمره گرایش به فرزندآوری ۰.۳۳ افزایش (P=۰.۰۲) می یافت و بااضافه شدن یک فرزند، متوسط نمره گرایش به فرزندآوری ۱.۱ کاهش (P=۰.۰۳) می یافت. بین سطح تحصیلات، شغل و سن همسربا گرایش به فرزندآوری ارتباط معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: گرایش به فرزندآوری در زنانی که همسرانشان سطح تحصیلات بالاتری داشتند، بیشتر بود، همچنین این گرایش درزنانی که سن بیشتری داشتند، بالاتر بود لذا بررسی عوامل مرتبط با گرایش به فرزندآوری می تواند در انجام مداخلات گرایش بهفرزندآوری موثر باشد.