نویسندگان:
منصوره السادات صادقی1 ، علی محمودی خاتونی2 .1گروه سلامت خانواده، پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی
2کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان، آشتیان، ایران،
چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر خودتمایزیافتگی و تعامل والد کودک در مادرانکودکان کم توان ذهنی بوده است جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران کودکان کم توان ذهنی مدارساستثنایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱ ۱۴۰۲ است از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیریتصادفی و غیرهدفمند و براساس نمرات پرسشنامه های مربوطه در پیش تست، ۳۰ ندر که دارای ملاک های ورود و خروجباشند نمونه آماری را تشکیل دادند این ۳۰ ندر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه گزینش می شوند کهگروه آزمایش، فرزندپروری مثبت را دریافت خواهند کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند همچنیین برایتجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS ۲۲ استفاده شد نتایجپژوهش نشان داد که آموزش فرزندپروری مثبت بر خودتمایزیافتگی و تعام والد کودک در مادران کودکان کم توان ذهنی می شود ۰۵ / ۰ > p بنابراین روش فرزندپروری مثبت می تواند روش موثری جهت کاهش مشکلات مادران دارایکود کم توان باشد