نویسندگان:
وجیهه باقری حسین آبادی1 ، حامد قهستانی2 ، نغمه قاسمی طبس3 .1گروه مشاوره، موسسه غیر انتفاعی فیض الاسلام،
2کارشناسی مدیریت، شهرداری زاهدان
3کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، شهرداری زاهدان
چکیده فارسی: آموزش شهروندی به طور غیر رسمی در خانه یا محل کار یا کارگاه های آموزشی و یا به طور رسمی به صورتسرفصل درسی مجزا در مدارس و یا به صورت رشته تحصیلی دانشگاهی در واقع به شهروندان می آموزد کهچگونه یک شهروند فعال، آگاه و مسئولیت پذیر باشند در واقع مبنای این آموزش ها، پرورش یک شهروندنمونه یا شهروند خوب یا ارائه یک الگوی شهروندی نیست، بلکه به آنان می آموزد که چگونه تصمیمات خودرا با توجه به مسئولیت هایشان در قبال اجتماع و زندگی فردی خود اتخاذ کنند اما آنچه که مشخص است نظامآموزش در جامعه شهری در اشکال رسمی و غیر رسمی به عنوان محوری ترین اصل با مشکلات زیادی مواجهاست، از جمله: عدم وجود جامعیت در آموزش، فقدان راهکارهای جلب مشارکت شهروندی، مشخص نکردنحقوق و تکالیف، وظایف متقابل شهروندان و شهرداری که دست اندرکاران امر آموزش را با پراکندگی وگسیختگی اهداف و مقاصد رو به رو کرده است