چکیده فارسی:
مقدمه: بیماری قلبی عروقی یکی از شایع‌ترین عوارض قلبی و به‌عنوان یک اختلال مزمن، پیش‌رونده و ناتوان‌کننده شناخته می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان هیجان‌مدار بر اضطراب و تحمل پریشانی زنان مبتلا به بیماری کرونر قلبی بود.
روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه همراه با مرحله پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به بیماری کرونر قلبی مراجعه‌کننده به مرکز تخصصی بیمارستان شهید لواسانی تهران در تابستان سال ۱۴۰۰ بود که به روش داوطلبانه 45 نفر انتخاب و به‌طور تصادفی ساده به دو گروه آزمون (30 نفر) و گواه (۱۵ نفر) تقسیم شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه اضطراب بک و همکاران و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر بود. یکی از گروه‌های آزمایش مداخله شناختی رفتاری و گروه دیگر مداخله هیجان‌مدار را دریافت کردند. گروه آزمایش اول در ده جلسه حضوری ۹۰ دقیقه‌ای در ده هفته و گروه آزمایش دوم در 9 جلسه حضوری 90 دقیقه‌ای در نه هفته تحت مداخله قرار گرفتند و گروه گواه مداخله معمولی را دریافت نمود. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS-16 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر بین گروهی در سطح معناداری 05/0=a استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیجان‌مدار در کاهش اضطراب تفاوت معنادار ندارند و تأثیر یکسانی دارند (05/0>p). اما در مؤلفه تحمل پریشانی درمان شناختی رفتاری مؤثرتر است (05/0>p).
نتیجه‌گیری: بنابراین نتایج این پژوهش می‌تواند زمینه‌ساز مداخلاتی برای کمک به بیماران عروق کرونر قلبی شود.
Comparison of the Effectiveness of Cognitive Behavioral Therapy and Emotion-Focused Therapy on Anxiety and Distress Tolerance in Women with Coronary Artery Disease
English Abstract: Abstract Introduction: Cardiovascular disease is one of the most common heart complications and is known as a chronic, progressive and debilitating disorder. This study aimed to compare the effectiveness of cognitive behavioral therapy and emotion-focused therapy on anxiety and distress tolerance in women with coronary artery disease. Methods: This was a semi-experimental study with a pre-test-post-test design with a control group and a follow-up stage. The statistical population included all women suffering from coronary artery disease referring to the specialized center of Shahid Lavasani Hospital in Tehran in summer 2021. A total of 45 people were selected voluntarily and randomly and were divided into two experimental groups (n=30) and control groups (n=15). Measurement tools included Beck et al's Anxiety Inventory and Simons and Gaher’s distress tolerance scale. One experimental group received cognitive behavioral intervention and the other group received emotion-focused intervention. The first experimental group underwent intervention in ten 90-minute in person sessions in ten weeks and the second experimental group in nine 90-minute in person sessions in nine weeks and the control group received the conventional intervention. SPSS 16 and repeated measures intergroup ANOVA were used at the significance level of a=0.05 to analyze the data. Results: Results showed that the effectiveness of cognitive-behavioral and emotion-focused therapy in reducing anxiety was not significantly different and their effect was identical (p<0.05). However cognitive behavioral therapy was more effective in distress tolerance component (p<0.05). Conclusion: Results of this research can become the basis for interventions to help coronary artery disease patients.