نویسندگان:

اعظم حشمتی¹ ، محمدجعفر رضایی آهوانوئی² .

¹دانشگاه اصفهان

²کارشناس ارشد گروه حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، سمنان، ایران

چکیده فارسی: اجاره، عقدی معوض می باشد که در آن، منافع به صورت رایگان، تملیک نمی شود به عبارت دیگر، زمانی که بین دونفر، قراردادی با عنوان اجاره، منعقد می گردد، فردی، مال خود را در ازای دریافت مبلغی به دیگری می دهد تا از منافعآن استفاده نماید طرفین عقد اجاره را موجر، یعنی اجاره دهنده و مستاجر، یعنی اجاره کننده می نامند و مورد اجاره راعین مستاجره می گویند در رابطه موجر و مستاجر، به طور کلی و با توجه به سال انعقاد عقد اجاره، احکام دو قانون بر اینعقد بار می شود یک ، قانون روابط موجر و مستاجر مصوب ۱۳۵۶ و دو، قانون روابط موجر و مستاجر مصوب ۱۳۷۶ ، کههر کدام از این قوانین، احکام مخصوص به خود را داشته؛ و ضمنا باید بررسی گردد تا مشخص شود، چه قانونی بر قرارداداجاره، حاکم می باشد موجر فردی است که صاحب و مالک خانه و آپارتمان و یا مغازه می باشد و آنرا اجاره می دهد ومستاجر فردی است که با پرداخت کرایه خانه یا آپارتمان و یا مغازه را اجاره می کند در پاسخ به این سوال که قانونروابط موجر و مستاجر چیست؟ باید گفت به طور کلی، دو قانون، بر روابط موجر و مستاجر، در کشور ما، حاکم می باشدکه یکی از آنها، قانون روابط موجر و مستاجر مصوب ۱۳۵۶ است البته، قانون روابط موجر و مستاجر مصوب ۱۳۵۶ ، تنهابر قراردادهای تجاری که قبل از سال ۱۳۷۶ منعقد شده اند، حاکم می باشد این قانون، نکات مخصوص به خود را دارد،که در این مقاله به آن پرداخته می شود

کلمات کلیدی: روابط ، خانه ، مالک ، موجر ، مستاجر ، ازدواج .