نویسندگان:

جواد حاتمی¹ ، احسان شیرپور² ، سمیه رحمان زاده³ ، سعید ویسی⁴ ، یاسر شیرپور⁵ .

¹دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه تهران

²کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

³کارشناس ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، ایران

⁴کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه بوعلی سینا همدان، همدان، ایران

⁵دانشآموخته دانشگاه پیام نور، واحد کوهدشت، کوهدشت، ایران

چکیده فارسی: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روش تدریس سکوسازی بر عملکرد ریاضی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص: آزمون مفهوم منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی بود در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص شهر ملارد در سال تحصیلی ۱۴۰۲ ۱۴۰۱ تعداد ۲۴ نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل هر گروه ۱۲ نفر جایگزین شدند گروه آزمایش تحت آموزش روش تدریس سکوسازی قرار گرفت ، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو CLDQ ویلکات و همکاران ۲۰۱۱ و آزمون کی مت IKMDT کانلی ۱۹۸۸ بود دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد آموزش روش تدریس سکوسازی بر عملکرد ریاضی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص اثربخش بود می توان گفت که نتایج ، آموزش روش تدریس مبتنی بر سکوسازی بر عملکرد ریاضی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص را تایید کرد

کلمات کلیدی: عملکرد ریاضی ، منطقه تقریبی رشد ، سکوسازی ، اختلالات یادگیری خاص ، ازدواج .