نویسندگان:

زهره خسروی¹ ، فاطمه بابایی مطلق² ، زهرا تنها³ .

¹استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه الزهرا. تهران.

²دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

³استادیار، گروه روانشناسی، واحد خرمآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرمآباد، ایران

چکیده فارسی: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنیدگی والدگری در مادران دارای کودک مبتلاء به اختلال لجبازی نافرمانی مقابله ای بود روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود در این پژوهش جامعه آماری کلیه مادران دارای کودک ۷ تا ۱۲ ساله مبتلاء به اختلال لجبازی نافرمانی مقابله ای شهر تهران در سال ۱۴۰۲ ۱۴۰۱ بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و سپس در ۲ گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند سپس گروه آزمایش تحت فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت از مقیاس درجه بندی اختلال لجبازی و نافرمانی مقابله ای ODDRS هومرسن و همکاران ۲۰۰۶ و پرسش نامه تنیدگی والدگری PSI SF آبدین ۱۹۹۵ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد برای تحلیل دادهها از به دست آمده از تحلیل واریانس آمیخته با نرم افزار SPSS استفاده شد نتایج نشان داد فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر کاهش تنیدگی والدگری داشته است ۰۵/۰ P< بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند به عنوان شیوه آموزشی مناسب برای کاهش تنیدگی والدگری مادران دارای کودک مبتلاء به اختلال لجبازی نافرمانی مقابله ای در مراکز مشاوره به کار برده شوند

کلمات کلیدی: فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی ، تنیدگی والدگری ، اختلال لجبازی نافرمانی مقابله ای ، ازدواج .