چکیده فارسی:
مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر خودشفقتی بر بیتابی روانی و تحمل پریشانی هیجانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در سال 1400 انجام شد.
روش پژوهش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس تحت پوشش بهزیستی شهرستان سرخس استان خراسان رضوی در بهمن و اسفندماه سال 1400 تشکیل دادند که از میان آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جای‌دهی شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 60 دقیقه ای درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفت و گروه گواه تا پایان پژوهش مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های بیتابی روانی علی‌خانی و همکاران (1396) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. داده‌های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و استفاده از نرم افزار spss نسخه 26 تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر بیتابی روانی و تحمل پریشانی هیجانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اثربخش است (05/0>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که درمان متمرکز بر شفقت عامل مهم و تاثیرگذاری بر افزایش تحمل پریشانی و کاهش بیتابی روانی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می‌باشد.
The Effectiveness of Self-care Therapy on Psychic Restlessness and Tolerance of Emotional Distress in Women with Multiple Sclerosis
English Abstract: Introduction The aim of this study was to evaluate the effectiveness of self-care-based therapy on mental intolerance and emotional distress tolerance in women with multiple sclerosis in 2021. Method: The research method was quasi-experimental pre-test-post-test with a control group. The statistical population of the study consisted of all women with multiple sclerosis covered by the welfare of Sarakhs city of Khorasan Razavi province in February and March of 2021, from which 30 people were selected by available sampling method and randomly divided into 2 groups. Experiments and controls (15 people in each group) were placed. The experimental group underwent 8 sessions of 60-minute treatment focused on compassion and the control group did not receive any intervention until the end of the study. The research instruments included Alikhani et al.'s (2017) and Simmons and Gahr (2005) distress tolerance questionnaires. Research data were analyzed by multivariate analysis of covariance using SPSS software version 26. Results: The results showed that compassion-focused therapy is effective on mental intolerance and emotional distress tolerance in women with multiple sclerosis (P<0.05). Conclusion: According to the findings of the study, it can be said that treatment focused on compassion is an important factor and effective in increasing anxiety tolerance and reducing mental intolerance in women with multiple sclerosis.