نویسندگان:

سیدکمال صولتی دهکردی¹ ، مهسا شکیبا² ، کاظم قجاوند³ .

¹دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

²دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی بالینی خانواده، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران

³استادیار، گروه مددکاری اجتماعی، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی شهر، اصفهان، ایران

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نوموفوبیا براساس ناگویی خلقی و احساس تنهایی با توجه به متغیر میانجی تکانشگری انجام شد روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان مقطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه های آزاد شهر اصفهان در شش ماه اول سال ۱۴۰۱ بود که تعداد ۳۷۶ نفر از آنان به صورت دردسترس انتخاب و به پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامه نوموفوبیا یلدریم و کوریا ۲۰۱۵ ، ناگویی خلقی تورنتو ۱۹۹۷ ، تکانشگری بارات و همکاران ۲۰۰۴ و پرسشنامه احساس تنهایی آشر و همکاران ۱۹۸۴ پاسخ دادند داده های جمع آوری شده با روش تحلیل مسیر و عادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SMARTPLS ۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته های پژوهش نشان دادند مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و تکانشگری می تواند رابطه بین ناگویی خلقی و نوموفوبیا را پیش بینی کند ۰۱/۰>P ولی این نقش در رابطه بین رابطه احساس تنهایی و نوموفوبیا یافت نشد ۰۵/۰

P ازاینرو می توان بیان نمود نوموفوبیا یک اختلال اضطرابی است که تحت تاثیر عوامل فردی و بین فردی شکل می گیرد

کلمات کلیدی: ناگویی خلقی ، احساس تنهایی ، تکانشگری ، نوموفوبیا .