نویسندگان:
نازنین مطهری1 ، هاجر ترکان2 .1گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
2گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
چکیده فارسی:
زمینه: سلامت معنوی به عنوان رکن چهارم سلامت انسان تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار می‌گیرد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه احساس تنهایی، تحمل پریشانی و تاب‌آوری با سلامت معنوی در سالمندان مقیم سرای سالمندان انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن شامل کلیه سالمندان مقیم سرای سالمندان شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ بود که از بین آن‌ها ۱۵۰ نفر به عنوان نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر، پرسشنامه فرم کوتاه تاب‌آوری کانر- دیویدسون کمبل‌سیلیس و استین و پرسشنامه سلامت معنوی پالوتزین و الیسون بود. داده‌ها از طریق روش‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان مورد تحلیل قرار گرفتند و از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 26 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین احساس تنهایی و سلامت معنوی، رابطه منفی و معنادار ( 483/0-r= )، بین تحمل پریشانی و سلامت معنوی، رابطه مثبت و معنادار ( 509/0r= ) و بین تاب‌آوری و سلامت معنوی، رابطه مثبت و معنادار (501/0r= ) وجود داشت (01/0>P). همچنین نتایج رگرسیون چندگانه به روش همزمان نشان داد که متغیرهای پیش‌بین در مجموع توانستند 3/86 درصد از واریانس متغیر سلامت معنوی را پیش‌بینی کنند و تحمل پریشانی سهم بیش‌تری را در این پیش‌بینی داشت.
بحث و نتیجه‌گیری: بنابراین نتیجه گرفته می‌شود که کاهش احساس تنهایی و افزایش مهارت‌های تحمل پریشانی و تاب‌آوری از جمله عواملی هستند که سلامت معنوی در سالمندان مقیم سرای سالمندان را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهند.
The Relationship Between Loneliness, Distress Tolerance, and Resilience with Spiritual Well-Being Among Older Adults Residing in Nursing Homes
English Abstract: Spiritual health as the fourth pillar of human health is influenced by various factors. Therefore, the present study was conducted to determine the relationship between loneliness, distress tolerance and resilience with spiritual health in older adult residents in nursing homes. The research method was descriptive study, of correlational type and its statistical population included all the older adult residents of Isfahan nursing homes in 2024, of whom 150 people were selected as a sample through convenience sampling method. The research tools include Russell's loneliness scale, Simons and Gaher's Distress tolerance scale, Campbell-Silis & Stein's Connor-davidson resilience scale 10 item and Poloutzian & Ellison's Spiritual well-being scale. The data were analyzed using Pearson correlation coefficient and simultaneous multiple regression, also SPSS-26 statistical software was used. The findings revealed negative and significant relationship between loneliness and spiritual health (r=-0.483), positive and significant relationship between distress tolerance and spiritual health (r=0.509) and positive and significant relationship between resilience and spiritual health (r=0.501), all at P<0.01. Totally predictor variables were able to predict 86.3% of the variance of the spiritual health variable and distress tolerance had a greater contribution in this prediction. Therefore, it is concluded that reducing loneliness and increasing the skills of distress tolerance and resilience are the factors that significantly increase the spiritual health in older adult residents in nursing homes.