چکیده: از نظر قرآن، انسان براي دستيابي به رضايت الهي، علاوه بر ايمان بايد حركت و تلاش داشته باشد تا به اين مقصود برسد و اين مطلوب در سايه عمل به فرامين الهي محقق ميشود. با توجه به اين كه با ارزش ترين مفاهيم اعتقادي و اخلاقي، در صورتي كه در ميدان عمل ظهور و بروز نداشته باشد، الفاظي بي روح و خشك خواهد بود. بنابراين بندگان الهي براي برخورداري از عنايت و رحمت خداوند و رسيدن به كمال، مي بايست به واجبات ديني و فرائض مذهبي عمل نموده و از محرمات پرهيز نمايند. و هدفي جز كسب رضاي خدا نداشته باشند. عمل صالح، عملي است كه رضاي خدا را همراه دارد. بندگان خدا براي رسيدن به اين رضوان الهي بايد سختي هاي دستيابي به عمل صالح را تحمل نموده و از مشكلات و موانع راه نترسند و و در اين مسير ثبات قدم داشته باشند. بيشتر انسان ها به دليل غرق شدن در ماديات ،تمام تلاش خود را در جهت بدست آوردن مال و مقام يا ساير حوائج دنيوي ميكنند و از انجام عمل صالح غافلند . پژوهش حاضر كه با هدف بررسي مفهوم و مصداق عمل صالح، به روش توصيفي و تحليلي انجام گرفته است، نتايج پژوهش حاكي از اين مي باشد كه عمل صالح از لحاظ كيفيت با ساير اعمال نيك انساني متفاوت بوده و عملي است كه كيفيت متعالي آن كه رضوان الهي را در پي دارد منظور است. و زماني مقبول درگاه الهي است كه صلاحيت ناميدن عمل صالح را داشته و خير دنيا و آخرت را در پي داشته باشد. بنابراين شناخت و تشخيص عمل صالح و در ادامه عمل به آن، بر هر فرد مومني لازم و ضروري است تا در سايه آن درجات قرب الي الله را طي كند.