چکیده: درك عميق از هدايت انبياي الهي و نقش آنان در تاريخ بشريت، نه تنها به تقويت ايمان و عقايد مسلمانان كمك مي‌كند، بلكه به شناخت بهتر از اصول و مباني دين اسلام و پيوستگي و انسجام آن با ديگر اديان الهي مي‌انجامدهمچنين، فهم صحيح از اقتدا به هدايت انبيا مي‌تواند به ترويج اخلاق ديني، تقويت اصول توحيدي، و افزايش انسجام اجتماعي كمك كند. اين پژوهش به دنبال بررسي و تبيين مفهوم اقتداي پيامبر اسلام (ص) به هدايت انبياي پيشين و بررسي آراي كلامي و فلسفي ناشي از اين اقتدا خواهد پرداخت. همچنين، مسئله اقتداي مردم به هدايت انبيا و ضرورت اقتدا به آنان از منظر ديني و عقلي و همچنين روش‌ها و چگونگي اقتداي مردم به انبيا نيز مورد بررسي قرار خواهد گرفت. آيات 80 تا 90 سوره مباركه انعام يكي از برجسته‌ترين مثال‌ها در اين زمينه است كه به صراحت به نام 17 پيامبر بزرگ الهي اشاره مي‌كند و در آيه 90، خداوند به پيامبر اسلام (ص) امر مي‌فرمايد: «فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ»، يعني به هدايت آنان اقتدا كن. اين آيه به وضوح به پيوستگي و هم‌راستايي پيامبران الهي اشاره دارد و بر نقش هدايتگرانه آنها در تاريخ بشريت تأكيد مي‌كند. دراين آيات و آيات ديگر قرآن، ابعاد اقتداي پيامبر اسلام به هدايت انبيا شامل هدايتگري (نقش پيامبران در هدايت مردم و مبارزه با شرك و بت‌پرستي)، ابعاداخلاقي (نمونه‌هاي اخلاقي مانند صبر، عدالت، عفت و بخشش)، ابعاد عملكردي (اقدامات عملي پيامبران در مواجهه با چالش‌ها و مشكلات)مي باشد. روش‌ها و مراحل اقتداء مردم به هدايت انبياء شامل شناخت و معرفت انبيا، قبول و پذيرش هدايت انبيا و عملي كردن دستورات و آموزه‌هاي انبيا مانند تبديل هدايت نظري به عمل وبررسي نمونه‌هاي عملي از زندگي انبيا و پيروان آنها مي باشد كه در اين پايان نامه مورد بررسي قرار مي گيرد.