چکیده: در اين تحقيق به بررسي جامع و عميق ابعاد كيفي و كمي افزايش جمعيت و فرزندآوري از منظر آيات و روايات اسلامي پرداخته شد. در فصل اول، با تبيين واژگان كليدي و بيان مسئله، اهميت و ضرورت تحقيق روشن شد و اهداف اصلي و فرعي آن مشخص گرديد. همچنين، پيشينه تحقيق و سوالات و فرضيات مطرح شده، زمينه‌ساز بررسي‌هاي عميق‌تر در فصول بعدي گرديد. در فصل دوم، ابعاد كيفي افزايش جمعيت مورد بررسي قرار گرفت و آيات و روايات مرتبط با نعمت‌هاي الهي، آرزوهاي پيامبران براي داشتن فرزند و بهره‌مندي از دعاي فرزندان تحليل شد. اين مباحث نشان‌دهنده اهميت تربيت نسل‌هاي مؤمن و متعهد به ارزش‌هاي اسلامي است كه مي‌تواند به تقويت جامعه و ترويج فرهنگ ديني كمك كند. فصل سوم نيز به ابعاد كمي افزايش جمعيت اختصاص يافت و آيات و روايات مرتبط با گسترش نسل، افزايش اقتدار و امنيت فرد و جامعه، و وجود فرزندان به عنوان يار و مددكار بررسي شد. اين مباحث به وضوح نشان مي‌دهند كه ازدياد نسل نه تنها به عنوان يك ضرورت اجتماعي، بلكه به عنوان يك امر ديني و الهي مورد تأكيد قرار گرفته است. در نهايت، اين پايان‌نامه به اين نتيجه مي‌رسد كه فرزندآوري و افزايش جمعيت از منظر اسلامي نه تنها يك عمل فردي و خانوادگي، بلكه يك مسئوليت اجتماعي و ديني است كه مي‌تواند به تقويت ايمان، افزايش بركت و بهبود كيفيت زندگي در جامعه منجر شود. با توجه به آموزه‌هاي ديني و سيره اهل‌بيت(ع)، توجه به فرزندآوري و تربيت صحيح نسل‌هاي آينده، مي‌تواند به عنوان يك راهكار مؤثر براي تحقق اهداف اجتماعي و فرهنگي در جامعه اسلامي مطرح گردد. اين تحقيق مي‌تواند به عنوان يك منبع معتبر براي پژوهشگران و علاقه‌مندان به مباحث جمعيت‌شناسي و دين‌پژوهي مورد استفاده قرار گيرد و به ترويج فرهنگ فرزندآوري و اهميت آن در جامعه كمك كند.